Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Περί μουσικής.

Ένα από τα βασικά στοιχεία της κλασσικής παιδείας ήταν η μουσική.Και φυσικά οι αρχαίοι ήξεραν τι έκαναν Και όπως στην πλειοψηφία των ανθρώπινων επιτευγμάτων, ήμασταν πρωτοπόροι. Από τα λίγα επιτυχημένα και ποιοτικά πράγματα, που κάναμε μετά την Τουρκοκρατία ήταν η μουσική μας.Ιδίως στον 20 αιώνα ξεπεράσαμε και τους αρχαίους.Αλλά δυστυχώς και αυτό το καταστρέψαμε.Ο τελευταίος μεγάλος μουσικός ήταν ο Μάνος Λοίζος.Από εκεί και μετά τίποτα.Τι ακούμε σήμερα;Τον απόπατο.Ποια μουσική παιδεία προσφέρουμε στα παιδιά μας;Εμείς πιστεύουμε, ότι ( και ας το θεωρήσουν κάποιοι υπερβολικό) μαι από τις αιτίες της σημερινής κατάστασης είναι η αποξένωση μας από την μουσική και η επακόλουθη έλλειψη μουσικών.Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή που σηματοδότησε και την άνοδο της μουσικής στην Ελλάδα, η χώρα είχε μια συνεχή πρόοδο ( θα μπορούσε βέβαια να είναι μεγαλύτερη, αλλά δεν παύει να ήταν πρόοδος).Από την Μεταπολίτευση και μετά, που άρχισε η πτώση της μουσικής, άρχισε και η παρακμή της χώρας.Α ρε αυτή η γενιά της Μεταπολίτευσης.Σκεφτείτε το.Και πως κατάφεραν να σκοτώσουν την Ελληνική μουσική;Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Καζαντζίδη.Η μεγαλύτερη φωνή της Ελληνικής ιστορίας.Ποια χώρα θα άφηνε μια τέτοια φωνή να χαθεί;Φαντάζεστε ο Καζαντζίδης και οι όμοιοι του να δημιουργούσαν μέχρι τον θάνατο τους; Θα υπήρχαν σήμερα Μαρτάκηδες και Ρουβάδες;Όχι βέβαια.Θα είχαμε πολιτισμό.Και δεν θα ήμασταν χρεοκοπημένοι.Και το κυριότερο δεν θα ήμασταν ξεφτιλισμένοι.Και εδώ μπαίνουν οι ευθύνες του λαού.Πήγε κανένας να πάρει τον Καζαντζίδη από το χέρι και να τον οργανώσει μια συναυλία;Αναγκάστηκε ο άνθρωπος να τραγουδάει σαν κλέφτης στο εξωτερικό.Που ήταν το Ελληνικό κράτος;Ούτε καν επίδομα ανεργίας δεν του έδωσε.Και φυσικά δεν θα το δεχότανε ο ίδιος.Έγινε ποτέ καμία απεργία ή διαδήλωση για να επιτραπεί στον Καζαντζίδη να τραγουδήσει ( ε κύριοι του ΠΑΜΕ);Μόνο για την τσέπη μας βγαίνουμε στους δρόμους.Όχι για τον πολιτισμό μας.Και αναφέρουμε το παράδειγμα του Καζαντζίδη, επειδή είναι το πιο γνωστό.Δυστυχώς υπάρχουν δεκάδες.Υπάρχει τελικά μέλλον για αυτήν την χώρα;




ΥΓ. Όταν πέθανε ο Βαμβακάρης, κάποιος μουσικός (μπουζουκομάνα) Παναγιωτίδης Παναγιώτης στην Αθήνα, πήρε τους φίλους τους και παίζανε ασταμάτητα τέσσερα μερόνυχτα για να μαζέψουν τα λεφτά για την κηδεία.Ο Καραμανλής να πέθαινε θα του κάνανε κηδεία δημοσία δαπάνη.Την υγειά του να έχει.

ΥΓ 2.. Θα θέλαμε να μας πουν, ποιοι εισπράττουν τα πνευματικά δικαιώματα της Φραγκοσυριανής, του Μινόρε της Αυγής (και ούτω το καθεξής).Για αυτούς που μας μηνύουν. Δεν είναι δικά σας ρε, δεν το έχετε καταλάβει ακόμα; Είναι δικά μας και δεν θα μας τα πάρει κανένας. Α ρε Μάτσα,Νταλάρα και  Νικολόπουλε.Είστε πρώτοι.Κατεβάστε τα όλα. Μην τους καταλαβαίνετε.Δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα..

Και αφιερωμένο,

Για εμάς.                                                          Για  τους κυβερνήτες μας ( και για εμάς δυστυχώς )

 Ζόρικος κρεμανταλάς                                            Ήσουνα ξυπόλυτη και μάζευες κοσάρια
ο καιρός που κουβαλάς                                           Τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις κατοστάρια
Η ζωή σου μια νταλίκα                                            Ήσουνα ξυπόλυτη και μάζευες ραδίκια
με μπαγκάζια και με ΙΚΑ                                         Τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύσεις σκουλαρίκια
Τώρα απόχτησες καβούκι                                        Με χίλια χρόνια φυλακή τιμώρησα τον χάρο
και αμάξι σπορ μοντέλο                                           να σε έχω πάντα λεύτερη μαζί σου να γουστάρω
Τώρα σκάλωσες στο λούκι
κι είσ’ αλλιώτικο καπέλο                                         ΠΑΞΙΜΑΔΟΚΛΕΦΤΡΑ.
                                            
Η ζωή σου ντούμπλε-φας
μέσα κι έξω τι φοράς
Η καρδούλα σου γκαζιέρα
δίχως γκάζι και αγέρα
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος
και γλιτώνεις παρά τρίχα
Τώρα είσαι βολεμένος
και σου κόψανε το βήχα
Κι αν θυμάσαι τα παλιά
ψέματα και μπλα-μπλα-μπλα
Η μαγκιά σου ναφθαλίνη
με κασμίρι και λουστρίνι
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα
κι όλο τρως απ’ την κουτάλα
Τώρα μάγκωσε η φάκα
και σε κλείσανε στη γυάλα

ΝΤΑΛΙΚΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου